Τα ελληνικά πλει όφ για ακόμα μία χρονιά, όπως από την «ίδρυσή» τους ανελιππώς , μετατρέπονται σε διοργάνωση-κλαυσίγελο. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να βάλω τα γέλια (αυτό κάνω βασικα, ρητορική είναι η πρόταση) , τις φωνές ή τα κλάμματα βλέποντας κατά σειρά:
Το επίπεδο του αθλήματος στην Ελλάδα για ακόμα μία φορά. Καταρρίπτει πανηγυρικά την ιδέα μου ότι με λιγότερες ομάδες , και 4 γύρους πρωταθλήματος (αλα-Σκωτσέζα) θα ανεβαίναμε κάπως. Οι 4 από τις 5 πρώτες ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος δίνουν ρεσιτάλ αθλιότητας στα πλει οφ, οπότε αρχίζω να το ξανασκέφτομαι. Τέσσερις γύρους από αυτό; Να μου λείπει.
Τις τραγελαφικές κινήσεις για την «πάταξη της βίας» από πολιτεία, ομάδες και υπευθυνο-ανεύθυνους κάθε κλιμακίου. (Εδώ δίπλα μου γελάει και η Βία. Ελατε να την πιασετε καλό μου κράτος).
Τις ενστάσεις, τιμωρίες, μπουνιές, κλωτσιές και γενικά ένα πλήρες καραγκιόζ μπερντέ σε πλήρη δράση και ένταση.
Ότι κάθε χρόνο δηλαδή.
Κουράγιο και μετά πολύ γέλιο με μεταγραφικές ιστορίες…
Αντε και του χρόνου. Αν αντέξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου